سیاست‌پژوهی ایمنی غذایی: یک مطالعه کیفی

ایمنی غذایی بنیان توسعه، شاخص پایداری سلامت و رفاه جامعه است. برای تولید ایمن باید سیاست‌ها تغییر یابد و با کاربرد یا توسعه سیاست‌های عمومی است که حق دسترسی به غذای ایمن به واقعیت تبدیل می‌شود.          این تحقیق کیفی براساس مدل سیاست‌پژوهی ماژرزاک بود و رویکرد کیفی با استفاده از مصاحبه نیمه‌ساختار‌یافته انجام شد. در‌مجموع، 25 متخصص و مدیر حوزه ایمنی غذایی درباره فرایند سیاست‌پژوهی شامل چرخ‌های تغییر مشکل و راه‌حل در سال 1396 مورد مصاحبه قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها همزمان با نمونه‌گیری در نرم‌افزارMAXQDA.v2007  صورت گرفت.          نتایج نهایی تحقیق درباره ساختار سیاست ایمنی غذایی در 6 طبقه مفهومی مورد بحث قرار گرفت که عبارت‌اند از: سیاستگذاری شفاف و همه‌جانبه به‌عنوان شرایط زمینه، حفظ سلامت جامعه به‌عنوان پدیده، ناکارآمدی سیاست‌های موجود ایمنی غذایی به‌عنوان شرایط علی، تدوین و اجرای مداخلات مکمل به‌عنوان استراتژی عملیاتی، توانمندسازی اجتماعی به‌عنوان شرایط واسطه‌ای و دستیابی به جامعه پایدار به‌عنوان پیامد.                 نتایج نشان داد که فرایند سیاست‌پژوهی ایمنی غذایی، مفهومی پویا، پیچیده، مداوم، همبسته و متأثر از عوامل مؤثر بر سیاستگذاری است، ناکارآمدی سیاست‌های موجود ایمنی غذایی از‌یک‌سو و تدوین و اجرای مداخلات مکمل و توانمندسازی اجتماعی از‌سوی‌دیگر بر فرایند سیاست‌پژوهی ایمنی غذایی تأثیرگذار است.